Την κλιμάκωση της επίθεσης στο σύνολο των εργασιακών - λαϊκών δικαιωμάτων, μέσα από την υλοποίηση της αντιδραστικής στρατηγικής «ΕΕ - 2020» και την αυστηροποίηση των όρων εφαρμογής του Συμφώνου Σταθερότητας, αποφάσισαν οι ηγέτες των κρατών - μελών του ευρωοικοδομήματος, στη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ.
Οι εργασίες της Συνόδου, την προηγούμενη Πέμπτη, στις Βρυξέλλες, έφεραν για μια ακόμα φορά στην επιφάνεια:
Την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και τη σύγκρουση για το μέλλον της Ευρωζώνης, με τους ανταγωνισμούς των ισχυρών καπιταλιστικών χωρών να χτυπούν κόκκινο.
Τον προσωρινό συμβιβασμό των ανταγωνισμών τους, προκειμένου να πάρουν νέα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στον παγκόσμιο ανταγωνισμό.
Η ελληνική κυβέρνηση προσυπέγραψε τόσο την «ΕΕ 2020», όσο και τη λεγόμενη «οικονομική διακυβέρνηση». Γι' αυτό και πρέπει να τιμωρηθεί πολιτικά από το λαό, μαζί και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου.
Οι δυο κεντρικές κατευθυντήριες γραμμές που συμφώνησαν οι «27», είναι η «κατάρτιση εθνικών προγραμμάτων μεταρρυθμίσεων», με έμφαση στις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και το Ασφαλιστικό και η εξασφάλιση φορολογικής σταθερότητας - βλέπε αφαίμαξης του λαού - για την επιτυχία των οικονομικών στόχων.
Οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών επικύρωσαν με μια φωνή τις αντιδραστικές κατευθύνσεις που περιέχονται στη στρατηγική «ΕΕ 2020», η οποία αποτελεί τη συνέχεια της Στρατηγικής της Λισαβόνας, με τις απαραίτητες προσαρμογές που ανταποκρίνονται στις ανάγκες του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, όπως διαμορφώθηκαν στο πλαίσιο της καπιταλιστικής κρίσης.
Σ' αυτό το πλαίσιο, οι 27 έθεσαν τους πρωταρχικούς στόχους της νέας στρατηγικής. Οι πέντε κεντρικοί στόχοι που αναφέρονται στα Συμπεράσματα θέτουν το πλαίσιο των ανατροπών:
Πρώτος στόχος είναι «να ανέλθει στο 75% το ποσοστό απασχόλησης των γυναικών και των ανδρών ηλικίας 20 με 64 ετών, μεταξύ άλλων μέσω της μεγαλύτερης συμμετοχής των νέων, των ηλικιωμένων εργαζόμενων, των ανειδίκευτων εργαζόμενων και καλύτερης ενσωμάτωσης των μόνιμων μεταναστών». Πρόκειται για στρατηγικό σχέδιο να επεκταθεί κάθε μορφή «ελαστικής απασχόλησης» και να τσακιστούν τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Είναι ξεκάθαρη η επιδίωξη των πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου να διασφαλίσουν φτηνό εργατικό δυναμικό για το μεγάλο κεφάλαιο, να ακυρώσουν κάθε ενδεχόμενο συνταξιοδότησης πριν από τα 65, σε μια πρώτη τουλάχιστον φάση. Το προεδρικό διάταγμα που έφερε η κυβέρνηση για τις εργασιακές σχέσεις και το νομοσχέδιο που ετοιμάζει για το Ασφαλιστικό, κινούνται ακριβώς σ' αυτήν την κατεύθυνση.
Ο δεύτερος στόχος περιγράφει την επέκταση του κεφαλαίου στη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη». Επαναλαμβάνει την επιδίωξη να αυξηθεί το μερίδιο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο 20% του συνόλου της ενεργειακής κατανάλωσης, καθώς και να αυξηθεί η ενεργειακή απόδοση κατά 20%. Για τους στόχους αυτούς, οι Ευρωπαίοι εταίροι δεσμεύτηκαν να ενισχύσουν με νέες «γενναίες επιχορηγήσεις» και διαλυμένες εργασιακές σχέσεις τους επιχειρηματικούς ομίλους, προκειμένου να επενδύσουν στον υπερκερδοφόρο τομέα της «πράσινης οικονομίας».
Ο τρίτος στόχος αφορά στην «προώθηση κοινωνικών μοντέλων με σκοπό να μην κινδυνέψουν 20.000.000 Ευρωπαίοι πολίτες από τη φτώχεια και την εξαθλίωση». Το πλήθος των αντιλαϊκών μέτρων που έχουν πάρει οι Ευρωπαίοι εταίροι οδηγεί εκατομμύρια ανθρώπους σε συνθήκες πραγματικής φτώχειας. Τώρα επιδιώκουν να στήσουν ένα δίχτυ προστασίας από την απόλυτη εξαθλίωση, για να αποτραπούν οι λαϊκές αντιδράσεις και να γιγαντωθεί ταυτόχρονα ο κερδοφόρος για το κεφάλαιο τομέας της «κοινωνικής οικονομίας».
Ο τέταρτος στόχος «είναι η βελτίωση των επιπέδων εκπαίδευσης, ώστε να μειωθούν τα ποσοστά των νέων ανθρώπων που εγκαταλείπουν το σχολείο και να αυξηθεί το μερίδιο του πληθυσμού που ολοκληρώνει την τριτοβάθμια ή ισοδύναμη εκπαίδευση». Επί της ουσίας, επιδιώκουν να επιταχύνουν την ισοπέδωση της μόρφωσης, να ενισχύουν την κατάρτιση από τις μικρές ακόμα ηλικίες, να δώσουν γενναίο μερίδιο στον ιδιωτικό τομέα σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση και να ανεβάσουν τον πήχη στην παραγωγή μισομορφωμένου εργατικού δυναμικού για τους μεγαλοεργοδότες.
Ο πέμπτος στόχος «είναι η βελτίωση των συνθηκών έρευνας και ανάπτυξης, επιδιώκοντας να ανέλθουν τα επίπεδα των δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων στο συγκεκριμένο τομέα στο 3% του ΑΕΠ της ΕΕ». Μ' αυτό το στόχο επιδιώκουν να υποτάξουν την έρευνα στις ανάγκες των μονοπωλίων. Με δεδομένο ότι η έρευνα σχετίζεται άμεσα με τη βελτίωση των μέσων παραγωγής και την εισαγωγή τεχνολογίας αιχμής στην παραγωγή, γίνεται φανερό από πού προκύπτει το ενδιαφέρον των κυβερνήσεων του κεφαλαίου για την αύξηση της χρηματοδότησης.
Τους συγκεκριμένους σχεδιασμούς οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών οφείλουν να τους εναρμονίσουν στα «εθνικά τους προγράμματα», τα οποία θα πρέπει να καταθέσουν μέχρι το φθινόπωρο και θα ελέγχονται συστηματικά σε ετήσια βάση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Οπως αποφάσισαν οι 27, «οι μακροοικονομικές και διαρθρωτικές εξελίξεις και οι εξελίξεις στην ανταγωνιστικότητα θα εξετάζονται ταυτόχρονα με την αξιολόγηση της δημοσιονομικής σταθερότητας».
Ταυτόχρονα, οι Ευρωπαίοι εταίροι αποφάσισαν τη σκλήρυνση της δημοσιονομικής επιτήρησης και πειθαρχίας μέσα στους κόλπους της ΕΕ και ειδικότερα της ευρωζώνης. Με βάση τα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής και με τον τίτλο «ενδυνάμωση της οικονομικής πειθαρχίας», αποφάσισαν ότι:
Τα κράτη - μέλη δεσμεύονται για θέσπιση νόμου στην εθνική νομοθεσία που δεν επιτρέπει αποκλίσεις από το Πρόγραμμα Σταθερότητας ως προς τα δημόσια ελλείμματα και το δημόσιο χρέος.
Από το 2011 και κάθε χρόνο θα υποβάλλονται οι εθνικοί προϋπολογισμοί στο ΕΚΟΦΙΝ και την Κομισιόν, ώστε να εξετάζονται αν ευθυγραμμίζονται και είναι σύμφωνοι με τη δημοσιονομική στρατηγική της ευρωζώνης και του Συμφώνου Σταθερότητας και μετά θα εγκρίνονται από τα εθνικά κοινοβούλια.
Μετατρέπεται το δημόσιο χρέος σε δεσμευτικό κριτήριο όπως είναι σήμερα το δημόσιο έλλειμμα, σε περίπτωση που υπάρχει μεγάλη αυξομείωση του δημόσιου χρέους θα υπάρχουν αρχικά συστάσεις και στη συνέχεια κυρώσεις για τα κράτη - μέλη.
Η Κομισιόν και το ΕΚΟΦΙΝ αναλαμβάνουν να παρακολουθούν την πορεία των δημόσιων ελλειμμάτων των κρατών - μελών που δεν υπερβαίνουν το 3% του ΑΕΠ (όπως προβλέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας), αλλά βρίσκονται κοντά σ' αυτό και θα απευθύνουν στις χώρες συστάσεις.
Η εκτροπή μιας χώρας ως προς τα δημόσιο έλλειμμα και το χρέος θα συνεπάγεται την επιβολή κυρώσεων (Αναστολή κοινοτικών χρηματοδοτήσεων).
Παράλληλα, η κυβέρνηση της Γερμανίας έχοντας εξασφαλίσει και τη «συναίνεση» της Γαλλίας, πρότεινε την αναστολή του δικαιώματος ψήφου από μια χώρα ακόμα και την αποπομπή της από την Ευρωζώνη σε περίπτωση που δεν πληροί τα κριτήρια του νέου αυστηρού Συμφώνου Σταθερότητας (κυρώσεις που δεν προβλέπονται από την ιδρυτική συνθήκη). Οι οριστικές αποφάσεις θα παρθούν τον Οκτώβρη.
.
