ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΛΑΔΙΚΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΥ

                      

 ιεύθυνση: Πλατεία Μητροπόλεως 10, Αθήνα – τηλέφ: 210 3226621 – 6973419392 - 6977296010

ΟΛΟΙ ΚΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 30 ΜΑΗ

Ø Κλιμακώνουμε τον αγώνα μας για αυξήσεις στους μισθούς, μείωση του εργάσιμου χρόνου, για υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (κλαδικής και επιχειρησιακών) για ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ του κλάδου, για κατάργηση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, της νοικιασμένης εργασίας.

Ø Δυναμώνουμε τον αγώνα των εργαζομένων στη First data για την υπογραφή επιχειρησιακής ΣΣΕ.

Ø Δίνουμε συνέχεια στις κινητοποιήσεις που οργανώθηκαν το τελευταίο διάστημα από το σωματείο μας και τα υπόλοιπα ταξικά σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ ενάντια στα μέτρα που έφερε η Κυβέρνηση όπως το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος και η επέκταση των πλειστηριασμών.

Ø Κλιμακώνουμε τον αγώνα ενάντια στην απλήρωτη εργασία, τις αδήλωτες υπερωρίες, την εντατικοποίηση της εργασίας.

Ø Οργανώνουμε την πάλη μας ενάντια στις απολύσεις με οποιαδήποτε μορφή, τις «εθελούσιες», την «απόσχιση κλάδου», την «λήξη της σύμβασης».

Ø Δυναμώνουμε την πάλη ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις πολεμικές επεμβάσεις.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Από κοινού Κυβέρνηση με τα άλλα αστικά κόμματα , τον ΣΕΒ και τους τραπεζίτες, τις ηγεσίες σε ΓΣΕΕ –ΑΔΕΔΥ καθημερινά "πιπιλάνε την καραμέλα" της «δίκαιης ανάπτυξης», επιδιώκοντας να πείσουν τους εργαζόμενους να κάνουν κι άλλες θυσίες για να ανακάμψουν η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.

Η ανάπτυξή τους τσακίζει τις ζωές μας

Τα λόγια της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για τη «μεταμνημονιακή εποχή» "σκοντάφτουν" πάνω στις διαβουλεύσεις για τα 88 αντιλαϊκά προαπαιτούμενα της 4^ης αξιολόγησης που ξεκινά αυτές τις μέρες και που μεταξύ άλλων προβλέπουν νέες περικοπές στα προνοιακά επιδόματα, χειροτέρευση των όρων για τους πλειστηριασμούς λαϊκών σπιτιών και συμπεριλαμβάνουν κι όλα τα προηγούμενα μέτρα που έχουν ψηφιστεί. Την ίδια στιγμή βρίσκεται προ των πυλών η εφαρμογή ήδη ψηφισμένων μέτρων όπως το νέο χτύπημα στις συντάξεις, η μείωση του αφορολόγητου ορίου, η αύξηση των συντελεστών του ΕΝΦΙΑ, η κατάργηση της έκπτωσης του ΦΠΑ στα νησιά κ.α.

Η επιστροφή στη κανονικότητα, όπως λένε, σημαίνει ενίσχυση του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων, νέα προνόμια για προσέλκυση επενδύσεων με διατήρηση των μισθών πείνας και των διαλυμένων εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Δεν σημαίνει ανάκτηση των απωλειών, επαναφορά μισθών και Συμβάσεων, κατάργηση των αντεργατικών νόμων.

Για τους τραπεζοϋπαλλήλους και τους υπόλοιπους εργαζόμενους στον κλάδο μας η επιστροφή στη κανονικότητα σημαίνει συνέχιση της επίθεσης που δεχόμαστε καθημερινά. Με την «κανονικότητά» τους δεν θα σταματήσουν οι αδήλωτες και απλήρωτες υπερωρίες και τα Σάββατα στις τράπεζες, η εντατικοποίηση της εργασίας που αυξάνεται από τη συνεχή μείωση των εργαζομένων κυρίως με "εθελούσιες" απολύσεις. Στόχος των τραπεζιτών είναι να "φύγουν" 4000 τραπεζοϋπάλληλοι, οι οποίοι φυσικά δεν θα αντικατασταθούν από νέες προσλήψεις. Στην καλύτερη περίπτωση, στη θέση τους θα προσληφθούν κάποιοι λίγοι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι των 500 ευρώ. Σε αυτή την προσπάθεια εντάσσεται και το νέο πρόγραμμα εθελούσιας που τρέχει «κρυφά» στην Εθνική και που ετοιμάζει η ΑLPHABANK για το επόμενο διάστημα.

   

Δεν θα σταματήσουν οι απολύσεις, οι συμβάσεις ενός μήνα, τα ωράρια – λάστιχο, οι διπλές γραμμές, η εντατικοποίηση και οι αξιολογήσεις, η εργοδοτική ασυδοσία σε βασικά  δικαιώματα όπως τα διαλείμματα και οι άδειες στα τηλεφωνικά κέντρα και στις υπόλοιπες εταιρείες του κλάδου μας.

Μόνο ο οργανωμένος αγώνας μπορεί να τα επιβάλλει όλα αυτά

σε κράτος και εργοδοσία

Η σημερινή κατάσταση δεν αλλάζει σκύβοντας το κεφάλι και με ευχές για να έρθουν καλύτερες μέρες. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από καμιά Κυβέρνηση και από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στη ΓΣΣΕ βρίσκονται απέναντι από τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων. Καλούν τους εργαζόμενους να απεργήσουν στις 30 Μάη με αίτημα "την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας". Μόλις πρόσφατα συμφώνησαν στα μουλωχτά με τις εργοδοτικές ενώσεις τη συνέχιση του κατώτατου μισθού στα 586 ευρώ μεικτά και ακόμα λιγότερο για τους πιο νέους.

Οι ίδιες δυνάμεις στην ΟΤΟΕ πριν λίγες μέρες συμφώνησαν στη δημιουργία ιδιωτικού - επαγγελματικού ταμείου που θα χρηματοδοτείται από τις εισφορές των εργαζομένων με στόχο το ξήλωμα όσων δικαιωμάτων έχουν απομείνει για τους τραπεζοϋπάλληλους στη Κοινωνική Ασφάλιση. Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτές οι δυνάμεις υλοποιούν απαιτήσεις των τραπεζιτών, της Κυβέρνησης και της ΕΕ, κόντρα στα συμφέροντα των εργαζομένων.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, είναι ανάγκη ακόμα περισσότεροι εργαζόμενοι, πιο αποφασιστικά να δυναμώσουμε τον αγώνα μας, να οργανωθούμε και να συσπειρωθούμε στο Κλαδικό μας Σωματείο, να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας.

Στις 30 Μάη όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ με το μπλοκ του κλαδικού σωματείου Χρηματοπιστωτικού. Στέλνουμε μήνυμα αντεπίθεσης, οργάνωσης και συλλογικής διεκδίκησης. Βάζουμε στο επίκεντρο τις ανάγκες μας.

Το Διοικητικό Συμβούλιο

.

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ κ.σ!

ΑΥΡΙΟ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ! 

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ: Η ΑΠΑΤΗ ΠΕΡΙ ΜΗ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΣΤΟΧΟΘΕΣΙΑΣ...

Στις 9/5 πραγματοποιήθηκε συνάντηση του ΣΕΤΑΠ με τη ΔΑΔ στην οποία συμμετείχε και εκπρόσωπος του Αγωνιστικού Μετώπου. Όπως ενημερωθήκαμε ο ΣΕΤΑΠ ήταν το τελευταίο σωματείο στο γύρο αυτών των συναντήσεων.

Η ΔΑΔ παρουσίασε το νέο σύστημα το οποίο έχει ήδη υπογραφεί από τη Διοίκηση και το προεδρείο του ΣΕΤΠ (αντιπροσωπευτικό σωματείο) χωρίς τη συμμετοχή όχι μόνο των υπολοίπων σωματείων αλλά ούτε καν του ΔΣ του ΣΕΤΠ.

Ενημερωθήκαμε ότι το νέο σύστημα σχεδιάζεται εδώ και αρκετό καιρό και μάλιστα στη διαμόρφωσή του συμμετείχαν σε ... workshops πάνω από 100 εργαζόμενοι οι οποίοι ρωτήθηκαν σε μορφή γκάλοπ από τη ΔΑΔ για τη γνώμη τους για το προηγούμενο σύστημα, ενώ δε θεωρήθηκε απαραίτητο σε αυτό στάδιο να συμμετέχουν οι εκπρόσωποι των εργαζόμενων, τα σωματεία δηλαδή.

Από τα workshops βγήκε, σύμφωνα με τη ΔΑΔ πάντα, ότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι ήθελαν τους στόχους γιατί χωρίς αυτούς δεν ήξεραν τι έπρεπε να προσφέρουν, αλλά και ότι δεν τους ενδιαφέρουν οι “παλαιού τύπου” προαγωγές, αλλά η κινητικότητα και να μαθαίνουν καινούρια πράγματα για να εμπλουτίσουν το βιογραφικό τους, αφού δε θέλουν να συνταξιοδοτηθούν από την Τράπεζα (εμείς πάλι δεν το έχουμε ακούσει ποτέ αυτό, ούτε ξέρουμε κανένα συνάδλεφο που να είχε συμμετοχή στα ... workshops).

Ως περιεχόμενο των στόχων προσδιόρισαν “την Agenda 2020, τους επιχειρησιακούς στόχους της Γενικής Διεύθυνσης και το στόχο της ομάδας”. Σε αυτά θα συμπεριλαμβάνονται και οι “εταιρικές αξίες” που θα ανακοινωθούν σύντομα από τη Διοίκηση.

Τις “εταιρικές αξίες” θα τις σχολιάσουμε αναλυτικά όταν ανακοινωθούν, όσο για τους στόχους, μετά από δική μας επιμονή, παραδέχτηκαν ότι θα είναι ποσοτικοί, τονίζοντας ωστόσο ότι δε θα είναι ατομικοί. Αυτό είναι που πλασάρει και το αντιπροσωπευτικό σωματείο ως επιτυχία, είναι όμως έτσι;

Κατ’ αρχήν όσον αφορά τους στόχους στα Καταστήματα δε θα αλλάξει τίποτα. Θα υπάρχει ο συνολικός ΠΟΣΟΤΙΚΟΣ στόχος του Καταστήματος, ο οποίος θα επιμερίζεται .... αρμοδίως. Όπως και σήμερα δηλαδή με τα γνωστά πινακάκια, τις υποχρεωτικές καθημερινές ανφορές, τα excel που συνοδεύονται από τα γνωστά συγκριτικά στοιχεία, με αριθμούς και ονόματα και ενίοτε τα σχόλια των περιφερειακών “ΑΙΣΧΟΣ”, “ΝΤΡΟΠΗ” και άλλα τέτοια ωραία και ...συναδελφικά.

Δηλαδή ο ΠΟΣΟΤΙΚΟΣ στόχος είναι πάντα ΑΤΟΜΙΚΟΣ ότι και να γράφεται και να υπογράφεται στη συμφωνία για το σύστημα αξιολόγησης. Για το λόγο αυτό η ΕΣΑΚ ΑΤΕ από την Αγροτική ακόμα όπου ξεκίνησε να εφαρμόζεται ένα τέτοια σύστημα δε συμμετείχε στις Επιτροπές καταγγέλλοντας την κεκαλυμμένη ΑΤΟΜΙΚΗ ΣΤΟΧΟΘΕΣΙΑ πίσω από την ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΙΚΗ ΣΤΟΧΟΘΕΣΙΑ. Όλες οι άλλες παρατάξεις (ΔΗΣΥΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ) συμμετείχαν νομιμοποιώντας αυτή τη διαδικασία και την προσέγγιση που μόνο την εργοδοσία εξυπηρετεί.

Για να προλάβουμε τις γνωστές ... μπαρούφες ότι μόνιμα απορρίπτουμε, δεν έχουμε προτάσεις, δε θέλουμε αξιολόγηση  και άλλα τέτοια, να πούμε ότι πάγια θέση μας ήταν και εξακολουθεί να είναι ότι η αξιολόγηση πρέπει να βασίζεται σε κριτήρια ΠΟΙΟΤΙΚΑ και όχι ΠΟΣΟΤΙΚΑ. Έτσι δε συνδέεται η απόδοση του εργαζόμενου με νούμερα-στόχους που δε θα πιάνονται όχι μόνο γιατί αυτή είναι η φύση της στοχοθεσίας από την εκάστοτε εργοδοσία, αλλά και γιατί τα εργαλεία που σου δίνει η εργοδοσία θα  υστερούν (πχ προϊόντα)  και γιατί δε θα υπάρχει επαρκές προσωπικό και γιατί πέρα από τις μετρήσιμες για την εργοδοσία εργασίες υπάρχει και λάτζα που δεν την υπολογίζει βέβαια η Διοίκηση στους στόχους επειδή δε φέρνει κέρδη, αλλά γίνεται από τους εργαζόμενους.

Η ποσοτική στοχοθεσία σημαίνει ότι ειδικά σε εργασίες ΚΥ όσο περισσότερες ώρες εργάζεσαι τόσο μεγαλύτερο ποσοστό του στόχου θα καλύψεις, δηλ. εργασία πέρα από το ωράριο, Σαββατοκύριακα κλπ και αυτός που θα κάνει την Τράπεζα σπίτι του θα φαίνεται ότι βρίσκεται στην κορυφή της τριβάθμιας κλίμακας ενώ εκείνος που εργάζεται στο ωράριό του θα βρίσκεται στον πάτο.

Για άλλη μια φορά τα σωματεία με ....αρχηγό το ΣΕΤΠ βάζουν πλάτη για να περάσει η Διοίκηση σύστημα αξιολόγησης που αφού προβλέπει ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΤΟΧΟΘΕΣΙΑ αυτόματα περιλαμβάνει και την ΑΤΟΜΙΚΗ. Όλα τα άλλα είναι για να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους μέχρι να έρθει το επόμενο μήνυμα του Περιφερειακού, ή το γνωστό MEETING του Καταστήματος.

Αν αυτά δεν είναι στις προθέσεις σας και σας παρεξηγήσαμε

·         Τα σωματεία ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΟΥΝ ΤΑ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΠΙΝΑΚΑΚΙΑ ΚΑΙ EXCELAKIA και η εργοδοσία να το πράξει.

·         Να σταματήσει άμεσα η αδήλωτη υπερωριακή απασχόληση και να αποζημιώνονται όλοι στις ΚΥ με βάση τις προβλέψεις του Νόμου.

Δεν πρόκειται, βέβαια. Γι’ αυτό καμιά εμπιστοσύνη δεν πρέπει να έχουν οι εργαζόμενοι σε αυτές τις ηγεσίες των σωματείων, αλλά και να μην περιμένουν από καμια εργοδοσία ένα καλό σύστημα αξιολόγησης αξιοκρατικό, που θα αναγνωρίζει την προσπάθεια τις ικανότητες κλπ. Δε θα υπάρξει και οι λόγοι αναλύονται στο άρθρο που ακολουθεί, ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ: Απαραίτητο εργαλείο του κάθε εκμεταλλευτή μισθωτής εργασίας..

Και για το τέλος, στη συνάντηση του ΣΕΤΑΠ με τη ΔΑΔ με πολύ κόπο η ΔΗΣΥΕ ψέλλισε ότι έπρεπε να έχει προσκληθεί στη διαδικασία αλλά και ότι ο ΣΕΤΑΠ επιθυμεί να συμμετέχει ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΨΗΦΟΥ στην επιτροπή παραπόνων (ενστάσεων). Αν και θέση ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ του ΣΕΤΑΠ, δηλαδή της πλειοψηφίας του ΔΣ είναι ότι είναι απαράδεκτο να κρίνεται ένσταση συναδέλφου-μέλους ενός σωματείου και να μη βρίσκεται εκπρόσωπος του δικού του σωματείου στην επιτροπή, αλλά του αντιπροσωπευτικού, η ΔΗΣΥΕ ΑΤΕ για να μη στεναχωρήσει τη ...μαμά ΔΗΣΥΕ ΟΤΟΕ και την ...αδελφή ΔΗΣΥΕ ΣΕΤΠ υπονομεύει το ΣΕΤΑΠ αλλά και τους συναδέλφους. Και δε θα είναι η πρώτη φορά, ούτε και η τελευταία. Το ίδιο έργο θα παρακολουθήσουμε και στη διαπραγμάτευση της ΕΣΣΕ από το ΣΕΤΠ.   

.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Τα συστήματα αξιολόγησης εισάγονται από τους καπιταλιστές στις επιχειρήσεις τους για να εφαρμόσουν υποτιθέμενα αντικειμενικά κριτήρια  στη σύνδεση εργασιακής απόδοσης και συστημάτων αμοιβής των εργαζομένων. Πέρα απ’ αυτό θεωρούν ότι ένα ολοκληρωμένο σύστημα αξιολόγησης σε σύνδεση με την πολιτική αμοιβών προάγει το συμφέρον του μεμονωμένου καπιταλιστή, δίνοντας στους εργαζόμενους ευκαιρίες ανάδειξης των ικανοτήτων τους, κίνητρα  μεγιστοποίησης της απόδοσης τους και κατά συνέπεια αύξηση της παραγωγικότητας και πολλαπλασιασμό της κερδοφορίας της επιχείρησης. Διαμορφώνονται λοιπόν από την αστική τάξη στόχοι και οράματα (ιδεολογικοποίηση) περί ανταγωνιστικής μεμονωμένης επιχείρησης και χώρας γενικότερα, στο «άρμα» των οποίων επιχειρούν να προσδέσουν τόσο μικροαστικά στρώματα, όσο και την εργατική τάξη. Έτσι εμφανίζεται η καπιταλιστική μικροοικονομία να επιτυγχάνει με αντικειμενικά δήθεν κριτήρια την αξιοκρατική σχέση:  άνιση ανταμοιβή για άνιση εργασία (ceteris paribus). Στην πράξη βέβαια, ως εργαζόμενοι, έχουμε την εμπειρία ότι ποτέ δεν εφαρμόζονται τέτοιες αρχές από την μεμονωμένη καπιταλιστική επιχείρηση γιατί υπεισέρχονται άλλοι υποκειμενικοί παράγοντες. Η αστική προπαγάνδα, ωστόσο, καλλιεργεί επισταμένως τέτοιες ψευδείς εντυπώσεις περί αξιοκρατίας στο κοινωνικό πεδίο με στόχο την ενσωμάτωση λαϊκών στρωμάτων εργαζομένων (βλ. παρόμοια τον μύθο του αυτοδημιούργητου-επιτυχημένου στελέχους ή επιχειρηματία).

Ο απεγκλωβισμός εργαζομένων και ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων από τα οράματα περί ανταγωνιστικής επιχείρησης και ανταγωνιστικής Ελλάδας είναι βασική προϋπόθεση για την αντεπίθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Από τη στιγμή που οι εκμεταλλευόμενοι αποδέχονται τις θέσεις των εκμεταλλευτών τους, μπαίνουν στη διαδικασία σκληρού ανταγωνισμού μεταξύ τους για να αυξήσουν την συνεισφορά τους στην ίδια τους την εκμετάλλευσή από τον καπιταλιστή με την εντατικοποίηση της εργασίας τους. Έτσι διαφεύγει της προσοχής τους το γεγονός ότι η οικονομική ολιγαρχία των ραντιέ της παρασιτικής οικονομίας απολαμβάνει υπερκέρδη χωρίς να προσφέρει το παραμικρό στην παραγωγική διαδικασία. Μικροδιαφορές απόδοσης στον κόσμο της εργασίας χρησιμεύουν να «θολώσουν» τον αντικατοπτρισμό στη συνείδηση των εργατών της βασικής ταξικής κοινωνικής διαφοράς : κεφαλαίου –εργασίας που διαπερνά τη παραγωγική βάση της οικονομίας.

Σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να απορρίψουμε άλλο ένα ιδεολόγημα των καπιταλιστών, ότι δηλαδή η απόδοση του κέρδους αποτελεί δίκαιη απόδοση της επένδυσης του κεφαλαίου ως συντελεστή της παραγωγής. Η παραγόμενη υπεραξία είναι προϊόν της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης και μόνον. Τα κεφάλαιο χωρίς την «ζωντανή» εργασία δεν μπορεί να αποδώσει κανένα κέρδος στον κάτοχό του, αυτή είναι η αλήθεια που καλύπτεται επιμελώς από τον φετιχισμό του κεφαλαίου που αναπαράγει το καπιταλιστικό σύστημα μέσα από τη διαλεκτική αλληλεπίδραση βάσης –εποικοδομήματος.

Κάθε χρόνο οι διοικήσεις των τραπεζών υποχρεώνουν τους εργαζόμενους να συμπληρώσουν τα λεγόμενα Δελτία Αξιολόγησης παράλληλα ενδεχόμενα και με προσωπικές συνεντεύξεις με τους προϊσταμένους τους. Τη στιγμή που τα τραπεζικά μονοπώλια απολαμβάνουν ρεκόρ κερδών κάθε εξάμηνο και οι νεόπτωχοι «συνεργάτες», μισθωτοί τραπεζοϋπάλληλοι βρίσκονται στη δίνη των διαρθρωτικών αλλαγών σε βάρος των δικαιωμάτων τους με μισθούς πείνας και μηδενικές πραγματικές αυξήσεις, η κάθε εργοδοσία ζητάει ψηλότερη απόδοση και αύξηση της παραγωγικότητας των «συνεργατών» για να επιτευχθούν τα επιχειρησιακά πλάνα.

Τα σχεδιασμένα από εταιρείες εργασιακών ψυχολόγων πολυδιαφημισμένα και πανάκριβα συστήματα αξιολόγησης αποτελούν εξειδικευμένα εργαλεία εκτίμησης και ελέγχου συμπεριφορών στο εργασιακό περιβάλλον και όχι μόνον .Οι άξιοι συνεχιστές του Τεϋλορισμού, Φορντισμού, Τοϋοτισμού, και τόσων άλλων, ένθερμοι οπαδοί του «επιστημονικού» συστήματος εκμετάλλευσης, επιδιώκουν αφενός στην καθημερινή ασφυκτική πίεση πάνω στους εργαζόμενους για απόσπαση περισσότερης εργατικής δύναμης για πιο ψηλή κερδοφορία και αφετέρου την απόσπαση συναίνεσης του κάθε εργαζόμενου ξεχωριστά με απώτερο σκοπό την ολοκληρωτική αποδοχή της ιδεολογίας της κυρίαρχης τάξης (δηλ. της εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας) από τον κάθε εργαζόμενο με την μορφή ιδεολογικού μονόδρομου και την πλήρη επιβολή προτύπων συμπεριφορών, που αφορά στο σύνολο της προσωπικότητάς τους, (γι’ αυτό στην πλειοψηφία τους τα δελτία αξιολόγησης σήμερα πια μιλούν για το σύνολο συμπεριφορών και δεξιοτήτων των εργαζομένων).

Παράλληλα χρησιμοποιούνται ως επιφάσεις για να «τεκμηριώσουν» αυθαίρετες αποφάσεις της εργοδοσίας , που στην ουσία λαμβάνονται με άλλα γνωστά σε όλους «άτυπα» κριτήρια για διάφορα ζητήματα όπως χορήγηση bonus, καριέρα κ.α. Τέλος χρησιμεύουν ως πολύτιμο εργαλείο για τον τεμαχισμό του ενιαίου συνόλου των εργαζόμενων, ώστε να επιτευχθεί η διαφοροποίηση ατομικού συμφέροντος απέναντι στον εργοδότη,  «να θρυμματιστούν» οι συλλογικότητες, και να βληθούν συλλογικές κατακτήσεις και δικαιώματα.

Τις τελευταίες δεκαετίες εντείνεται η προπαγάνδα των κεφαλαιοκρατών περί διεθνούς ανταγωνιστικότητας, η οποία  υπαγορεύει αύξηση της παραγωγικότητας. Εργοδότες και κυβέρνηση εσκεμμένα παπαγαλίζουν τη λέξη παραγωγικότητα εννοώντας στο βάθος παραγωγικότητα της εργατικής δύναμης. Τα κρίσιμο ζήτημα που πρέπει να προβληματίζει τον κάθε εργαζόμενο είναι η αμείλικτη διαπίστωση της ραγδαίας επιδείνωσης της κοινωνικοοικονομικής του κατάστασης, παρά την ουσιαστική αύξηση της παραγωγικότητας, τόσο με την αλματώδη τεχνολογική αναβάθμιση των μέσων παραγωγής, όσο και με την εντατικοποίηση της εργασίας του. Ας αναλογιστεί ο εργαζόμενος απ’ τη μια πλευρά τα αμύθητα υπερκέρδη του κάθε τραπεζικού Ομίλου, που ανακοινώνονται κάθε εξάμηνο και απ’ την άλλη τις μηδενικές μισθολογικές αυξήσεις που «απολαμβάνει» κάθε χρόνο και τον οδηγούν κατευθείαν  στην «αγκαλιά» του τοκογλύφου  εργοδότη του! Οι εργοδότες είναι πάντα ιδιαίτερα πρόθυμοι να συμπεριλάβουν στις Συλλογικές Συμβάσεις εκπτώσεις επιτοκίων δανεισμού, αντί αυξήσεων μισθών και επιδομάτων.

Καταλαβαίνει έτσι στη πράξη ότι η αστική προπαγάνδα περί κοινού συμφέροντος και κοινών στόχων κεφαλαίου-εργασίας είναι μια καλοστημένη φάρσα! Απεναντίας, μια αύξηση της παραγωγικότητας μειώνει τον αναγκαίο χρόνο εργασίας, που χρειάζεται ο εργαζόμενος για την αναπαραγωγή της εργατικής του δύναμης, αυξάνοντας έτσι τον πρόσθετο χρόνο εργασίας που παράγει υπεραξίες για τον εργοδότη. Θα ήταν αφελής όποιος θεωρούσε ότι οι μεγαλομέτοχοι θα άφηναν χωρίς έλεγχο αυτούς που παράγουν την «πίτα» , που αυτοί απολαμβάνουν ενώ κάθονται! Σε επίπεδο επιχείρησης, τα συστήματα αξιολόγησης πρέπει επίσης να εξετασθούν μέσα από το πρίσμα της περαιτέρω ενίσχυσης του διευθυντικού δικαιώματος και της εργοδοτικής αυθαιρεσίας.

Έτσι ξεπροβάλει μπροστά μας η στρατηγική  του κεφαλαίου μέσα από γνώριμες πτυχές της καθημερινότητάς μας:

·         οι συνθήκες απάνθρωπης εντατικοποίησης και οι εκατοντάδες ώρες παράνομων, απλήρωτων υπερωριών.

·         η συσσώρευση πολλών ημερών κανονικών και ειδικών αδειών εργαζομένων.

·         οι ελαστικές μορφές απασχόλησης των νέων κυρίως συναδέλφων.

·         η πολιτική διακρίσεων στις αμοιβές με αδιαφανή κριτήρια, (bonus, stock options, κλπ)

·         η σωρεία περιπτώσεων απαξίωσης και βλαπτικών μεταβολών σε βάρος πολλών συν/φων .

·         η καταστρατήγηση θεσμοθετημένων κατακτήσεων, όπως η επετηρίδα και το βαθμολόγιο, όταν νεότεροι υπάλληλοι με κατώτερη θέση στο βαθμολόγιο καλούνται να αξιολογήσουν από θέση ισχύος, παλαιότερους συναδέλφους οι οποίοι έχουν ανώτερους βαθμούς στην ιεραρχία.

·  Τα συνεχώς τροποποιούμενα οργανογράμματα, τις τμηματικές αναδιαρθρώσεις, την απουσία προγραμματισμού, το κλίμα ευνοιοκρατίας και νεποτισμού και τόσα άλλα.

Το σοβαρότερο πρόβλημα ωστόσο, δεν προκύπτει από το ότι εκπρόσωποι της εργοδοσίας, προωθούν συστήματα αξιολόγησης και αύξηση της παραγωγικότητας των υπαλλήλων, αλλά από το γεγονός ότι οι ίδιοι οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στα σωματεία αποδέχονται και προσυπογράφουν τέτοιους μηχανισμούς.  Αποτελούν εκφραστές του κυβερνητικού, εργοδοτικού και οπορτουνιστικού ρεύματος στο συνδικαλιστικό κίνημα που στηρίζουν και προωθούν τις αξιώσεις του Κεφαλαίου για πιο φτηνή εργατική δύναμη, θεωρώντας τους εργαζόμενους  κόστος για την επιχείρηση. Πρόκειται για τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που έχουν αναλάβει εργολαβικά την προσαρμογή των εργαζομένων στην Νέα Τάξη του Ευρωμονόδρομου των Μονοπωλίων. Θιασώτες του –ανύπαρκτου- εξανθρωπισμένου καπιταλισμού , αποτελούν την εργατική αριστοκρατία που κρύβεται συχνά πίσω από συνθήματα και αγωνιστικές κορώνες εξανθρωπισμού της «ζούγκλας» της καπιταλιστικής αγοράς: «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός», «οι άνθρωποι πάνω απ’ τα κέρδη»κ.α. Συνθήματα που νομιμοποιούν τα καπιταλιστικά κέρδη στη συνείδηση των εργαζομένων και γεννούν αυταπάτες στα λαϊκά στρώματα για μεταρρυθμίσεις δικαιότερης αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου, υπονομεύοντας έτσι την κατάργηση της εκμετάλλευσης και την επαναστατική προοπτική.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, ενώ η μεγάλης κλίμακας επίθεση του Κεφαλαίου στα δικαιώματα των εργαζομένων δεν φαίνεται να τελειώνει κάπου, κυβερνήσεις, εργοδότες και συμβιβασμένοι συνδικαλιστές επιδιώκουν κυρίως να συσκοτίσουν τα στοιχεία σύγκρουσης στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων, που μαρτυρούν την αντιπαράθεση κεφαλαίου-εργασίας, την ύπαρξη της καθημερινής, σκληρής ταξικής πάλης.

Η εφαρμογή των πολυδιαφημισμένων προγραμμάτων αξιολόγησης κ΄ διαχ/σης ανθρωπίνων πόρων (sic) έχει  συγκεκριμένους στόχους, όπως παρακάτω:

·         Ο απόλυτος έλεγχος της συμπεριφοράς του εργαζόμενου σύμφωνα με τις επιταγές της αγοράς και τα προστάγματα της επιχείρησης.

·         Η δημιουργία «εταιρικού στρατού» από άβουλα «στρατιωτάκια»-όργανα της εταιρείας χωρίς σκέψη και άποψη πέρα από την αντίστοιχη «εταιρική κουλτούρα» κατά τα αμερικανικά πρότυπα (corporate people).

·         Mονόπλευρη χορήγηση ατομικής εφ΄άπαξ αμοιβής σε μερίδα των εργαζομένων, η οποία παίρνει χαρακτήρα χαριστικής παροχής.

·         Ελαστικοποίηση του συστήματος αμοιβών κ’ το χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων

·         Εντατικοποίηση της δουλειάς και επιμήκυνση του νόμιμου ωράριου με ποικίλους τρόπους για επίτευξη στόχων.

·         Ανατροπή της ιεραρχίας και βολή κατά του Οργανισμού Προσωπικού (όταν νεότεροι συνάδελφοι και με λιγότερα αντικειμενικά προσόντα συντάσσουν φύλλο ποιότητας σε παλαιοτέρους και πιο έμπειρους συναδέλφους με απόλυτο κριτήριο ανόδου το γνωστό «βύσμα»).

·         Χαλάρωση των συλλογικών δεσμών μεταξύ των εργαζομένων, ώστε να αποφεύγεται η δημιουργία μετώπων απέναντι στην εργοδοσία.

·         Καλλιέργεια κλίματος ανταγωνισμού & ξέσπασμα «εμφυλίου πολέμου» μεταξύ συναδέλφων με τεχνητούς διαχωρισμούς ανάλογα με την παλαιότητα ή την τράπεζα προέλευσης.

·         Προβολή ατομικών λύσεων επιβίωσης και έτσι «φούντωμα» φαινομένων ευνοιοκρατίας, νεποτισμού, καμαρίλας και αυταρχισμού.

·         Μεθοδευμένη περιθωριοποίηση των μεγαλύτερων ηλικιακά συν/φων με σκοπό να καταρρακωθεί το ηθικό τους και να αποτελέσουν τα επόμενα “ εύκολα” θύματα μαζικών “εθελουσίων” εξόδων από την τράπεζα.

Συμπερασματικά αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι Κανονισμοί Αξιολόγησης αποτελούν εργοδοτικά εργαλεία στο ευρύτερο πεδίο των εργασιακών σχέσεων, θεσπίζονται από τους καπιταλιστές και αποπνέουν την δυσοσμία της ιδεολογίας τους. Γι’ αυτό και έχουν ουσιαστικά απαξιωθεί στη συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων ιδιαίτερα των παλαιότερων που το θεωρούν πια σαν μέρος του «μακιγιάζ» που έχει ανάγκη   η μεγαλοαστική εργοδοτική «βιτρίνα»   για να κρύψει την εκμετάλλευση που συντελείται στην «πίσω αυλή». Το κόλπο παλιό, απ’ την εποχή της δουλοκτησίας ακόμη, μόνον που έρχεται στις μέρες μας μεταμφιεσμένο με «τον μανδύα» του νέου!

Με τέτοιους μηχανισμούς υποκίνησης επιχειρούν να θέσουν σε κίνηση και να διαχειριστούν τις ατομικές φιλοδοξίες για κοινωνική άνοδο  της πλειοψηφίας των νέων κυρίως συναδέλφων, που είναι πολιτικά και κοινωνικά άπειροι. Ας προβληματιστούν οι συνάδελφοι από το γεγονός ότι εργαζόμενοι πολύ έμπειροι και γνώστες των τραπεζικών εργασιών με πολύ καλά φύλλα αξιολόγησης παραμένουν στη «κατάψυξη» για χρόνια και καταλήγουν «ξεπερασμένα χέρια» για την εργοδοσία κ’ πρώτοι υποψήφιοι για εθελούσια απόλυση.

Βέβαια λειτουργώντας μέσα στο συνδικ. κίνημα και μάλιστα σε συνθήκες καλλιέργειας κλίματος ταξικής συνεργασίας, κοινωνικού εταιρισμού, βαθιάς υποχώρησης των διαθέσεων των εργαζομένων και έχοντας να αντιμετωπίσει κανείς τέτοια εξειδικευμένα εργαλεία της εργοδοσίας πρέπει να τ’ αντιπαλέψουμε έχοντας διπλό στόχο: α) να απαξιώσουμε αυτά τα πολυεργαλεία της εργοδοσίας στη συνείδηση της πλειοψηφίας των εργαζομένων και β) να προστατέψουμε τους πιο ευάλωτους κ΄ αδύναμους ψηφοφόρους, τον κύκλο επιρροής από βλαπτικές μεταβολές, στοχοποίηση, δίωξη και αντεκδίκηση από το μηχανισμό της εργοδοσίας, ώστε να αποτρέψουμε την τάση υποχώρησης και συμβιβασμού που μπορεί να γεννήσει ο φόβος των διώξεων από την εργοδοσία. Πρέπει ωστόσο να κατανοήσουμε ότι ισχυροποιημένος περίγυρος σημαίνει και πολιτικοποιημένος περίγυρος με οξυμένο το ταξικό κριτήριο, ώστε να χειραφετείται βαθμιαία και από καλύτερες θέσεις να οδηγείται στο σπάσιμο των δεσμών με τις δομές και θεσμούς της εργοδοσίας, κάνοντας πράξη το σύνθημα της ρήξης και της ανατροπής. Καθήκον ιδιαίτερα απαιτητικό και σύνθετο στις σημερινές συνθήκες.

Παράλληλα πρέπει να δούμε πιο προσεκτικά και να διαχωρίσουμε υποκειμενικά και αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγησης, καθώς και τις ιδιαιτερότητες κάποιων Συστημάτων Αξιολόγησης, όπως π.χ. τηλεφωνικού κέντρου που βασίζονται σε πλήρως μετρήσιμες  και ποσοτικοκοποιημένες νόρμες με βάση τον ασφυκτικό έλεγχο πάνω στους εργαζόμενους με ακριβέστατο monitoring και με ενδεχόμενο κίνδυνο χαμηλή βαθμολογία να οδηγήσει στη λύση σύμβασης (με συμβάσεις εργασίας ιδιαίτερα εύκολες στην καταγγελία.) Άλλος κρίσιμος παράγοντας που χρήζει διεξοδικής αντιμετώπισης είναι οι ατομικοί και ομαδοποιημένοι στόχοι πωλήσεων στο δίκτυο κατ/των που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τον μ.ο βαθμολογίας στα φύλλα αξιολόγησης.  Άλλο σημαντικό σημείο διαφοροποίησης μεταξύ πρώην δημόσιων τραπεζών και του ιδιωτικού τομέα αποτελεί το γεγονός ότι στο δημόσιο τομέα παρά το ότι υπήρχε στοιχειώδης αξιολόγηση ικανοτήτων οι μηχανισμοί των κομμάτων εξουσίας ήταν αυτοί που καθόριζαν σε μεγάλο βαθμό το δίπολο «ψυγείο», στασιμότητα # ανάδειξη και προαγωγή. Αντίθετα στον ιδιωτικό τομέα μέσα από ένα αυστηρό πλαίσιο καθορισμένο από τον εργοδότη μονοσήμαντα, βλέπουμε να καλλιεργείται το πρότυπο του υπάκουου, συμβιβασμένου, απολιτικίκ, αμέτοχου στα κοινά εργαζόμενου που επικοινωνεί μόνον στην «κοινή γλώσσα» που ορίζει η εργοδοσία.

Σήμερα προκύπτει η ανάγκη να αποκαλύπτουμε στους εργαζόμενους τις παραπάνω αυταπάτες με κάθε λεπτομέρεια μέσα από τις εμπειρίες των ίδιων.. Οι παλαιότεροι «συνεργάτες» έχουν πείρα 20 χρόνων στο «γύψο» των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και του ρεφορμιστικού συνδικαλιστικού κινήματος στον τραπεζικό κλάδο. Αλλά και οι νεότεροι πρέπει να μάθουν ότι οι εργασιακές σχέσεις σε τελική ανάλυση, είναι σχέσεις εκμετάλλευσης, που προσπαθεί να επιβάλλει ο κάθε τραπεζίτης μέσα στο χώρο δουλειάς και δεν είναι σταθερές στο χρόνο. Εξαρτώνται πάντα από το συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στους εργοδότες και τους εργαζόμενους και αυτό είναι συνάρτηση του συσχετισμού δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα του κλάδου, και «καθρεφτίζονται» στο κάτω-κάτω της γραφής στο τι σωματεία έχουμε.

Ο ταξικός προσανατολισμός μας μέσα στους χώρους δουλειάς είναι ζωτικής σημασίας για τη προοπτική να αποκτήσουν οι εργαζόμενοι αυτά που τους ανήκουν, δηλαδή τίποτα λιγότερο από ΟΛΟ το πλούτο που παράγουν . Καμιά υποχώρηση  στα ιδεολογήματα περί εθνικής ανταγωνιστικότητας, παραγωγικότητας και κοινών στόχων, τα οποία κάνουν πράξη το όνειρο του Κεφαλαίου και του ρεφορμιστικού συνδικαλιστικού κινήματος να διαιωνίσει και να βαθύνει την εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας βάζοντας στο «καπίστρι» της παραγωγικότητας κάθε σύγχρονο νεόπτωχο σκλάβο-«συνεργάτη». Η μοναδική πραγματική διέξοδος για τους εργαζόμενους βρίσκεται στην ισχυροποίηση της πολιτικής πρότασης εξουσίας, που θα έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την κατάργηση της εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας και ως προοπτική την κατάληψη της εξουσίας από την ίδια την εργατική τάξη.-

.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΤΑΠΓΤΕ

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Κατά την 4η Συνεδρίαση του Δ.Σ. του Ταμείου στις 16-4-2018 αποφασίστηκε η κατάθεση ενώπιον του αρμόδιου δικαστηρίου αίτησης διάλυσης του ΤΑΠΓΤΕ σύμφωνα με τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα, δεδομένης της δυσχερούς οικονομικής κατάστασης του Ταμείου και της εξάλειψης πλέον κάθε πιθανότητας ανάκαμψης αυτού. Το ΔΣ  κατέβαλλε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε το Ταμείο να συνεχίσει την λειτουργία του. Στην έσχατη λύση της εκκαθάρισης οδηγηθήκαμε μετά την πρόσφατη κατάσχεση μισθωμάτων του Ταμείου από μέλη τα οποία επέλεξαν τον συγκεκριμένο τρόπο για να εισπράξουν τις απαιτήσεις τους, γεγονός το οποίο κατέστησε αδύνατη την λειτουργία του Ταμείου.

Ως εκ τούτου, στις 23-4-2018 κατατέθηκε ενώπιον του Ειρηνοδικείου Αθηνών η από 16-4-2018 αίτηση για τη δικαστική πλέον διάλυση του ΤΑΠΓΤΕ, για την οποία ορίστηκε (κύρια) δικάσιμος η 19-9-2018 και ημερομηνία συζήτησης του αιτήματος προσωρινής διαταγής η 4η-5-2018, οπότε και μας χορηγήθηκε προσωρινή διαταγή, με την οποία απαγορεύθηκε κάθε υλική ή νομική μεταβολή της κινητής και ακίνητης περιουσίας του Ταμείου (διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης κατ΄ αυτού, τραπεζικοί λογαριασμοί, εισπραχθέντα μισθώματα) μέχρι τη συζήτηση της αίτησης, ήτοι μέχρι τις 19-9-2018.

Η ως άνω προσωρινή διαταγή κοινοποιήθηκε και στην Τράπεζα Πειραιώς ΑΕ για να λάβει γνώση και για τις έννομες συνέπειες, καλούμενη να συμμορφωθεί με το περιεχόμενο αυτής.

    Το Δ.Σ. του Τ.Α.Π.Γ.Τ.Ε

.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΩΝ ΣΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΓΕΝΙΚΗΣ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΤΕ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΛΩΝ...

ΑΘΗΝΑ 3/5/2018

Συναδέλφισσα – συνάδελφε,

Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΣΥΓΤΕ και τα εγγεγραμμένα μέλη του   ιστορικού  σωματείου της Γενικής Τράπεζας σας ενημερώνει  και σας διαβεβαιώνει   ότι  θα παραμείνει δυνατό και αυτόνομο και δεν θα ενταχθεί σε κανένα άλλο σωματείο της Τράπεζας Πειραιώς, παρά τις διάφορες φήμες  που διαρρέουν περί ενσωμάτωσης και διάλυσής του.

Σας ενημερώνουμε ότι καθημερινά δίνουμε τον αγώνα μας  για την οικονομική του επιβίωση.

Εν όψει της τροποποίησης του καταστατικού και της απαίτησης  ενίσχυσης  των μελών μας όπως μας έχουν αιτηθεί, καλούμε και ζητούμε προσωπικά από εσένα συναδέλφισσα – συνάδελφε, που  έχεις εγγραφεί σε άλλο σωματείο να επιστρέψεις στο ΣΥΓΤΕ , εκεί από όπου όλοι μας ξεκινήσαμε κάτω από ευχάριστες αλλά και δύσκολες  στιγμές.

Ξέρουμε ότι η ένταξή μας στην Τράπεζα Πειραιώς συνοδεύτηκε με δυσμενείς μεταβολές , υποβαθμίσεις στελεχών κ.λπ., αλλά βλέπουμε ότι κανένα από τα ως άνω θέματα δεν λύθηκαν από κάποιον άλλο Σύλλογο.

θέλουμε να σας τονίσουμε ότι καθημερινά γίνεται μια προσπάθεια προπαγάνδας από Συλλόγους της Πειραιώς άλλα και αετονύχηδων, για  να ενισχύσετε αυτά τα σωματεία αποδυναμώνοντας το ΣΥΓΤΕ.

Παρατηρώντας τα συνδικαλιστικά αποτελέσματα μερικών εξ  αυτών των σωματείων, κατά την δική μας εκτίμηση, βλέπουμε πόσο πενιχρή, περιορισμένη  και ασήμαντη είναι η προσφορά προς τα μέλη της Γενικής αλλά και τα δικά τους, ως προς την ανταποδοτικότητα και την συνδικαλιστική τους δράση.

Σημειώνουμε ότι ο μύθος για την συνδικαλιστική δράση τέτοιων σωματείων  είναι εμφανής  και το μόνο που παρουσιάζει είναι ο  αποπροσανατολισμός ,  χωρίς να  έχουν πράξει τίποτε για εσάς συνάδελφοι της Γενικής για τα όσα έχουμε χάσει μετά την ενσωμάτωσή μας στην Τράπεζα Πειραιώς.  

Εμείς θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε με σωματεία που φέρουν παραταξιακό συνδικαλισμό και κοινή αντίληψη για την επίλυση των εργασιακών θεμάτων και βέβαια θα είμαστε οι τελευταίοι που θα πούμε ΟΧΙ στην δημιουργία ενός σωματείου στον χώρο της Πειραιώς κάτι που πρέπει να φέρουν οι μεγαλύτεροι σύλλογοι προς υλοποίηση.

Μέχρι όμως να επιτευχθεί αυτό θα παραμείνουμε εδώ, καλώντας σας να επιστρέψετε στο Σύλλογό μας.

Αυτήν την στιγμή παράγεται συνδικαλιστικό έργο και στοχεύουμε όπως έχετε ενημερωθεί από ανακοινώσεις μας για την επιστροφή του 1% της προηγούμενης επιχειρησιακής του 12-14 αλλά και των μειώσεων που έχουν ενσωματωθεί στην μισθοδοσία μας, την εφαρμογή του  οργανισμού προσωπικού για τα επιδόματα και τις προαγωγές που εκκρεμούν από το 2008-2009, για τις οικειοθελείς παροχές , τις ολιγόωρες άδειες,  για το Ταμείο Αλληλοβοηθείας.  

Δημιουργήθηκε ήδη ειδικός λογαριασμός για τα  δώρα των παιδιών ώστε να μπορούν να δίνονται κάθε χρόνο.

Είναι σημαντικό να παραμείνει ο σύλλογος καθώς έτσι διατηρείται εν ισχύ ο Οργανισμός Προσωπικού της Γενικής Τράπεζας με τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτό, οποίος θα πάψει να ισχύει μόνο σε περίπτωσης διάλυσης του σωματείου.

Επισημαίνουμε ότι τα περιουσιακά στοιχεία του σωματείου μας, το ακίνητο μας στη Σολωμού 20 και τα αποθεματικά του Απεργιακού μας Ταμείου αποτελούν ισχυρή παρακαταθήκη τόσο για την ενίσχυση με τα πλεονάσματα του των εργαζομένων όσο και για την κάλυψη απεργιακών κινητοποιήσεων και των εργασιακών  μας δικαιωμάτων.

Είναι αναγκαίο να είμαστε μέλη  στο σωματείο των εργαζομένων της πρώην Γενικής Τράπεζας. Ζητάμε από τους συναδέλφους που έχουν παραμείνει στο Σύλλογό μας να εξακολουθήσουν να τον ενισχύουν  πυκνώνοντας τις γραμμές του και από τους συναδέλφους που έχουν φύγει να επιστρέψουν καθώς η δύναμη ενός συλλόγου είναι η συμμετοχή των μελών του.

συνημμένα σας αποστέλλουμε αίτηση εγγραφής.

Υ.Γ Παρακαλούμε όσοι συνάδελφοι-ες διαθέτουν εγκυκλίους ή αποφάσεις από την Γενική Τράπεζα που θεσμοθετούν επιδόματα κ.λ.π να έρθουν σε επαφή με τον σύλλογο στα τηλέφωνα του  Συλλόγου   210-3811763 και  210-3811808  ή στα γραφεία μας Σολωμού 20 , Εξάρχεια

Ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο : info@sygte.gr

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΓΕΝΙΚΗΣ – ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Φάνης Πολύζος, Διονύσης Γεωργούλης, Ευγενία Τάγαρη, Γρηγόρης Ευθυμίου, Βενετσιάνος Δεκούλος, Ελένη Χριστοδουλοπούλου, Άρης Καρυδάκης

 .